Ορκίζομαι ειλικρινά με πίστη και ελπίδα εις το Θεό και το Χριστό, άσχετ’ αν δεν τους είδα!! Ήταν ανοιξιάτικες μέρες. Λένε πως το μεγαλύτερο σε χρόνο όνειρο κρατάει τρία (3) δευτερόλεπτα. Μα το δικό μου όνειρο κράτησε μόνο ένα (1) δευτερόλεπτο.
Εκείνο το βράδυ ήμουν κουρασμένη και κοιμήθηκα νωρίς, ίσως κατά τις 8.00 μ.μ. Είχα πολύ ήσυχο ύπνο ως τις τρεις τα μεσάνυχτα. Ξύπνησα και είδα την ώρα και λέω είναι νωρίς ακόμα!!   

 

Και κοιμήθηκα αμέσως και βλέπω στον ύπνο μου: Έναν γεροδεμένο άνθρωπο με ενδύματα ιερέως κίτρινα με μπεζ με επισκόπου καπέλο και με κοίταζε χαμογελαστά.
Τον κοίταξα κι εγώ με θάρρος ιερέως, τον χαιρέτησα και του λέω με περιέργεια: Ποιος είστε; Δεν σας γνωρίζω αλλά μου φαίνεται πως είσαι ο ΘΕΟΣ μου και πλησιάζοντάς με, με ευλόγησε. Εγώ έσκυψα και μου λέει: «Είμαι ο Άγιος Μύρων, εγώ είμαι κοντά σας οικογενειακώς, μη φοβάσαι∙ εγώ σας προσέχω, σας κάνω ότι με παρακαλέσετε. Δεν σας ξεχνώ, τις προσευχές σας θα τις εκτελώ, τις παρακλήσεις σας θα τις πραγματοποιήσω. Τα παιδιά σας θα τα προστατεύω. Στις δύσκολες στιγμές σας θα είμαι κοντά σας.» Ωσότου αλλάξαμε τη συζήτηση και καταλήξαμε στα θαύματα.
Εγώ κρύωνα εκείνη την ώρα και τον παρακάλεσα να κάνει ζέστη και πριν τελειώσω, ζέστανε ο καιρός. Εγώ άρχισα να κάνω το σταυρό μου και να ευχαριστώ τον Άγιο Μύρωνα, γιατί πραγματοποίησε τα της προσευχής μου. Δεν άργησα όμως ν’ απομακρυνθώ κάνοντας το σταυρό μου και ξύπνησα με πολλές απορίες. Ακούγοντας τη φωνή του, γυρίζω πίσω μου και με ακολουθούσε λέγοντας: «να με πιστεύεις, εγώ θα σε προστατεύσω με την οικογένειά σου.» Εγώ τότε ξύπνησα και φώναξα τα παιδιά μου για να τους πω το όνειρό μου με προσοχή και κατάπληξη. Δεν έβγαινε από το μυαλό μας. Κάθε μέρα μας έκανε θαύματα, έχανα πολλές φορές αντικείμενα και εγώ προσευχόμουν και σε λίγο τα έβρισκα.
Εγώ φοβόμουν το σεισμό και τον παρακαλούσα να μη γίνει και πράγματι όλοι τον αισθάνονταν, εγώ δεν έπαιρνα είδηση για σεισμό. Εγώ όταν συναντούσα παπά τον ρωτούσα αν ξέρει που ευρίσκεται εκκλησία του Αγίου Μύρωνα και κανείς δεν ήξερε. Μετά από καιρό συνάντησα μία κυρία από το Ηράκλειο στο λεωφορείο, εδώ στη Θεσσαλονίκη που εγώ κατοικώ από το 1977 και με ρώτησε πού είναι η στάση Χ.Α.Ν.Θ., για να πάει στα πανεπιστήμια που είχε τον κόρη της. Βιαζόταν, γιατί ήθελε να γυρίσει στο Ηράκλειο, διότι εγιόρταζε σύντομα ο Άγιος Μύρωνας. Έπρεπε να πάει, γιατί έκανε πολλά θαύματα και από την κυρία αυτή έμαθα πως υπάρχει εκκλησία Αγίου Μύρωνα και ότι γιορτάζει τον Αύγουστο με χιλιάδες κόσμο κάθε χρόνο στις 8 του μηνός.
Τότε πήρα τηλέφωνο τον ιερέα του Αγίου Μύρωνα και μιλήσαμε σχετικά. Ο ιερέας αυτός, ονόματι Κριτσωτάκης Νικόλαος, πολύ καλός και ευγενικός, μου έστειλε και πήρα αυθημερόν λαδάκι, εικόνες, βιβλία του Αγίου και άλλες πληροφορίες για τον Άγιο. Νιώθω μεγάλη υποχρέωση για τη θρησκευτικότητά του, διότι αμισθί έγιναν όλα αυτά σε μία μέρα. Έκτοτε εγώ τον Άγιο αυτό τον λατρεύω, τον πιστεύω από τα θαύματά του και θα τον έχω στην καρδιά μου, όπως και τον Χριστό και όλους τους Αγίους.

Θεσσαλονίκη 25-7- 2014
Η ευεργετημένη
Φυντριλάκη Αρσινόη