>ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ

                           ΜΥΡΩΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΗΤΗΣ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ.

  ΤΟΥ ΙΕΡΕΩΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΡΙΤΣΩΤΑΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΥΡΩΝΟΣ.

Είναι η πρώτη φορά μετά από τα γεγονότα της 12ης Μάιου του έτους 2014 ημέρα ανακομιδής των Ι. Λειψάνων του Αγίου Μύρωνος που δειλά-δειλά επιχειρώ να γράψω εξιστορώντας αυτά που προηγήθηκαν κυρίως αυτής της ημέρας αλλά και όσα επακολούθησαν.

Είμαι εφημέριος στο χωριό μου από το 1997 όταν ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κύρος Τιμόθεος ό και χειροτονήσας με, με μετέθεσε από την ενορία του Πρινιά που υπηρετούσα. Αν κανείς με ρωτούσε για το αν ή ποτέ θα ανοικτεί ο Τάφος του Αγίου Μύρωνος, απαντούσα <<ποτέ>> και είναι αλήθεια ότι, και με ρωτούσαν, και με παρότρυναν κυρίως ξένοι προσκυνητές. Για να είμαι όμως ειλικρινής όχι ότι δεν το επιθυμούσα, αλλά θες ο φόβος μετά από τα γεγονότα του 1860-70 όπως περιγράφονται στο βιβλίο της Ελευθερίας Λιναρδάκη, θες η προκατάληψη των ενοριτών μου ότι εάν ανοικτεί ο Τάφος θα πάθει μεγάλο κακό το χωριό...θες ο φόβος πώς θα κλείσω στόματα των ενοριτών μου...όχι ότι τώρα δεν είπαν, όμως τώρα είναι διαφορετικά, με έκαναν διστακτικό έως αρνητικό. Όλα αυτά έως το έτος 2013, οπότε άρχισε ο <<χορός>>. Τι εννοώ; Κατ' αρχήν πρέπει να ομολογήσω ότι αρχαιολόγος της 13ης εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Ηρακλείου με έβαλε σε <<πειρασμό>> όταν πριν 10 χρόνια περίπου επισκέφθηκε για επιθεώρηση τον Ι. Ναό και όταν ήλθε η συζήτησης για τον Τάφο μου είπε: <<Πάτερ, αυτό λέει η παράδοση είσαι σίγουρος ότι εδώ έβαλαν τον Άγιο ή και αν τον έβαλαν τόσους αιώνες με τόσους κατακτητές που πέρασαν από την Κρήτη, ξέρεις αν τοποθέτησαν μέσα άλλον, ή άλλους και τον έκλεψαν;....>>
Η αλήθεια είναι ότι, παρ' ότι έβαλα λογισμό δεν το είπα ποτέ σε κανέναν, παρηγορούμην μόνο με τα <<σημεία>> που κατά καιρούς έδειχνε ο Τάφος: ευωδία, μυρόβλυση, χτυπήματα κ.ά. και προσπαθούσα να μην βάζω τον <<κακό>> λογισμό του Αρχαιολόγου.
Οπότε ήρθε η πρώτη αποκάλυψη. Από τον Π.Α.Λ ο οποίος ήλθε και με βρήκε λέγοντας μου ότι εν οράματι ο Άγιος του παρουσιάστηκε και του είπε: <<Έλα να κατέβωμε κάτω στον Τάφο να σου δείξω. Εδώ σε αυτό το μέρος υπήρχε παιδί μου εκκλησάκι πάνω σε ένα λόφο και του το έδειξε πως ήταν, εγώ εδώ λειτουργούσα, εδώ είναι και η διακόνισσα μου που με υπηρετούσε. Να πεις στον Π. Νικόλαο ότι θέλω να βγω από 'δω γιατί θέλω να βοηθήσω τους ανθρώπους σ' αυτούς τους δύσκολους χρόνους. Επίσης, να του πεις ότι όταν θα βγω θα συρρεύσει πλήθος κόσμου και θα γίνουν πολλά θαύματα>>. Όλα αυτά ήρθε και μου τα ανέφερε, όμως και πάλι ο λογισμός μου λέει, όνειρο ήταν, ποιός ξέρει; Περίμενε.
Δεν λέγω τίποτε έως ότου ξαναήρθε το ίδιο πρόσωπο και μου είπε: <<Επειδή ο Π. Νικόλαος δεν πείστηκε-του ξαναπαρουσιάστηκε ο Άγιος-έλα να σου δείξω ένα μέρος όπου υπάρχουν Λείψανα Μαρτύρων Αρχιερατικά, να σκάψετε και θα τα βρείτε. Να του το πεις-το τόνισε με έμφαση-να σταματήσει να έχει λογισμό για τον Τάφο μου, εκεί μέσα βρίσκομαι μόνο εγώ και κανείς άλλος, έλα να δεις πως θα με βρείτε όταν ανοίξετε>>. Ξαναήρθε και μου τα ανέφερε.
Μόλις τα άκουσα και μόλις αρχίσαμε να σκάβωμε στο σημείο που του είχε δείξει και βρήκαμε πράγματι Λείψανα, και το μέρος εκείνο μοσχομύρισε, άρχισα να ταρακουνούμε και είπα: << Αυτά δεν μπορεί να είναι τυχαία ή δαιμονικά πράγματα>>.
Ώσπου ήλθε και το δεύτερο πρόσωπο για να μου πει ότι του παρουσιάστηκε ο τότε εφημέριος Π. Εμμανουήλ Παπαδάκης, ο οποίος όταν συλήθηκε ο Τάφος περιμάζεψε τον Άγιο και σκέπασε τον Τάφο. <<Να πεις στον Παπά Νικόλα να με μνημονεύει, στο τάδε αρτοφόριο-ένα Παμπάλαιο-θα βρείτε ένα δόντι με ένα κομμάτι ύφασμα, είναι του Αγίου, εγώ τα τοποθέτησα εκεί μέσα>>. Πράγματι τα βρήκαμε.
Μετά απ' όλα αυτά, και αφού ενημέρωσα το εκκλησιαστικό συμβούλιο, είπα μέσα μου: <<Θα τα πω στον Αρχιεπίσκοπο και αν εκείνος πει όχι δεν είναι θέλημα Θεού, εάν όμως πει ναι, τότε πράγματι ο Άγιος θέλει να εκταφεί.
Πέρασε ο χρόνος τον Ιανουάριο του Τ.Ε κόψαμε Αγιοβασιλόπιτα της ενορίας στο Πνευματικό κέντρο παρουσία του Αρχιεπισκόπου κ.κ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ.
Μετά που τελείωσε η εορτή πήγαμε στην εκκλησία και του αναφέραμε τα όσα είχαν συμβεί.....Μόλις άκουσε μας απάντησε ότι ήταν θετικός, αλλά να κάναμε ένα έγγραφο να του το στείλουμε...
Έλα όμως που μέσα μου έλεγα ότι δεν πρόκειται να γίνει. Δεν μπορούσα να το πιστεύσω, είπα: <<Θα δεις που θα κάναμε τα έγγραφα αλλά...κάτι θα γίνει και θα αναβληθεί...>>. Τόσο άπιστος είμαι.
Ώσπου ήρθε χωρίς να προηγηθεί κάτι άλλο η 12η Μάιου ημέρα Δευτέρα και μου λέει ο Πρόεδρος του χωριού να πάμε στην Πυργού- διπλανό χωριό-που θα έρθει ο δήμαρχος να εγκαινιάσει το βιολογικό καθαρισμό. Του είπα: <<Δεν έρχομαι, έχω δουλειά>>. Μετά από το μεσημέρι μου λέει ξανά: <<Θα έρθει και ο Αρχιεπίσκοπος για τον Αγιασμό>>, οπότε αλλάζω γνώμη και πάμε μαζί, υπ' όψιν ότι ο πρόεδρος Γ.Σ. είναι και επίτροπος στην ενορία.
Πάμε λοιπόν, γίνεται ο Αγιασμός και μετά μου λέει ο Αρχιεπίσκοπος: <<Πάμε>>. Του λέω: <<Που πάμε Σεβασμιώτατε;>> Μου λέει: <<Να κάναμε αυτό που είπαμε, όσο αναφορά εμένα δεν θέλω να υπάρξει καμία καθυστέρηση>>. Ξαφνιάστηκα! <<Μα Σεβασμιώτατε, έτσι ξαφνικά;>> Ξέρω ότι ο Αρχιεπίσκοπος δεν είναι των βιαστικών και γρήγορων αποφάσεων. Τι συνέβη; Δεν ξέρω. Ήταν 7:30μ.μ.
Με την ψυχή στο στόμα, ειδοποίησα τους επιτρόπους και έναν εργάτη που, καλού-κακού τον είχαμε συνεννοηθεί. Κλειδώσαμε τον Ι. Ναό και άρχισε το έργο.
Ο Αρχιεπίσκοπος 3:30 ώρες από πάνω-τόσο διήρκησε-να παρακολουθεί και να κατευθύνει. Έπρεπε να βγουν και δύο πλάκες με προσοχή, ήταν όμως πάρα πολύ βαριές.
Μόλις ανοίχτηκε η κάτω πλάκα, τι ήταν αυτό; Θεέ μου! Άρρητη ευωδία ξεχύθηκε σε όλο τον Ναό και απ' έξω στον αύλειο χώρο όπως μας είπαν άνθρωποι που περνούσαν και απορούσαν. Τα Ι. Λείψανα όπως τα είχε υποδείξει ο Άγιος στην πάνω μεριά του Τάφου ανατολικά μαζεμένα, και ένα κεραμίδι με καπνίλα, μάλλον το είχαν βάλει για θυμιατό όταν την τελευταία φορά έκλεισαν τον Τάφο. Τα μαζέψαμε, τα πλύναμε και τα τοποθετήσαμε σε πρόχειρη Λάρνακα εκτός του Τάφου με σκοπό να φτιάξωμε όταν μπορέσωμε μια ασημένια για να τα τοποθετήσωμε και να τιμήσωμε τον Άγιο όπως του αξίζει!
Αλλά ήρθε η Τρίτη αποκάλυψη αυτή τη φορά από την κ. Κ.Α, κάτοικο Αγίου Μύρωνος: <<Ο Άγιος σού μίλησε δύο φορές μέσω δύο ανθρώπων αλλά εσύ κάνεις το δικό σου! Δεν θέλει ακριβές Λειψανοθήκες, σταματήστε να κάνετε σχέδια, σας εδόθη εντολή να τον ανακομίσετε αλλά όχι να τον μετακομίσετε, θέλει να είναι πάνω στον Τάφο του>>.
Πράγματι, ο Αρχιεπίσκοπος και ο Αγιορείτης Π. Δαμασκηνός μού είχαν πει ότι ίσως είναι καλύτερα ο Άγιος να τοποθετηθεί πάνω στον Τάφο του. Είπα όμως ότι, εντάξει αυτή είναι η γνώμη τους αλλά εμείς ως συμβούλιο θα κάνωμε αυτό που σκεπτώμαστε.
Όλα άλλαξαν και ο Άγιος τοποθετήθηκε πάνω στον Τάφο του και μια όμορφη Λειψανοθήκη ξύλινη-Αγιορείτικου σχεδίου, έγινε και μπήκε μέσα.
Τώρα δεν πιστεύω να μας βγάλει και άλλες απαιτήσεις! Αλλά ό,τι θέλει να 'ναι ευλογημένο!
Ήλθε η Κυριακή των Αγίων Πατέρων 1 Ιουνίου, οπότε έγινε Αρχιερατική Θ. Λειτουργία, αφού πρώτα είχε ανακοινωθεί επισήμως, παρουσία του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ.κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ και χιλιάδες άνθρωποι που ήρθαν να προσκυνήσουν και να λάβουν μέρος στην επίσημη Λιτανεία των Ι. Λειψάνων.
Κλείνοντας, θέλω να πω ότι μού αναφέρθηκαν πολλά <<σημεία>> κατά την Λιτανεία των Ι. Λειψάνων από διάφορους ανθρώπους, εκείνο όμως που έζησε όλο το χωριό ήταν μια διάχυτη ευφορία, μια μυστική χαρά, όλη εκείνη την ημέρα της Κυριακής όπως ομολόγησαν όλοι σαν να είχαμε Χριστούγεννα ή Πάσχα και έτσι, η ευλογία του Αγίου αλλά και η Παρουσία του έδειξε και εσφράγισε, θέλω να πιστεύω, την αλήθεια όλων όσων προηγήθηκαν στις καρδιές των ανθρώπων.
Πάντοτε ο Άγιος Μύρων υπήρχε ο αγαπημένος Κρητικός Άγιος της νήσου και από τους πιο τιμώμενους. Τώρα όμως, που ζήτησε να βγει γιατί όπως είπε θέλει να βοηθήσει, να δείτε τι γίνεται, πόσα δάκρυα, πόσοι πόνοι, πόσοι αναστεναγμοί, πόση προσευχή πάνω από τον Τάφο και τα Λείψανα του, αλλά και πόση παρηγοριά, πόση δύναμη, πόση χάρη, πόση βοήθεια από τον Άγιο! Δεν λέγεται.....Πιστέψτε με.