Μύρων ο θείος αρετής μύρου πνέων,
Ευωδίας πρόσεισιν οσμή Κυρίω.
Ο Άγιος Πατέρας μας Μύρων, Επίσκοπος Κρήτης ο θαυματουργός, το ευωδιαστό μύρο των αρετών της αγίας πίστεώς μας, η έμψυχη και πολύτιμη μυροθήκη των δωρεών του Παναγίου Πνεύματος, ο καλός ποιμένας της λογικής ποίμνης των προβάτων του Χριστού, ο όσιος, άκακος και αψεγάδιαστος Αρχιερέας, σύμφωνα με το λόγο του ουρανοφάντορα Αποστόλου των Εθνών Παύλου, είχε επίγεια πατρίδα το πολυθαύμαστο νησί της Κρήτης. Γεννήθηκε στη Ραύκο, αρχαία πόλη της σημερινής επαρχίας Μαλεβιζίου, η οποία αργότερα μετονομάστηκε προς τιμήν του «Άγιος Μύρων», γύρω στο διακοσιοστό και πεντηκοστό έτος από την ενανθρώπιση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού (250 μ.Χ.), όταν αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο ασεβής και αιμοσταγής Δέκιος, ο θεομάχος διώκτης του ευσεβούς γένους των Χριστιανών, κατά το διωγμό του οποίου εμαρτύρησαν στην Κρήτη ο Άγιος Ιερομάρτυρας Κύριλλος, Επίσκοπος Γορτύνης, και οι Άγιοι Δέκα Μάρτυρες.
Ορκίζομαι ειλικρινά με πίστη και ελπίδα εις το Θεό και το Χριστό, άσχετ’ αν δεν τους είδα!! Ήταν ανοιξιάτικες μέρες. Λένε πως το μεγαλύτερο σε χρόνο όνειρο κρατάει τρία (3) δευτερόλεπτα. Μα το δικό μου όνειρο κράτησε μόνο ένα (1) δευτερόλεπτο.
Εκείνο το βράδυ ήμουν κουρασμένη και κοιμήθηκα νωρίς, ίσως κατά τις 8.00 μ.μ. Είχα πολύ ήσυχο ύπνο ως τις τρεις τα μεσάνυχτα. Ξύπνησα και είδα την ώρα και λέω είναι νωρίς ακόμα!!
Θεσσαλονίκη 12 Δεκεμβρίου 2012
Προς τον κ. Πρόεδρο και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο Ι. Ναού Αγίου Μύρωνος
Άγιο Μύρωνα
«Εξιστόρηση θαύματος του Αγίου Μύρωνα»
Πρωτοεπισκεφθήκαμε την Κρήτη με τη γυναίκα μου Αθανασία κι ένα φιλικό μας ζευγάρι το τρίτο δεκαήμερο Ιουλίου 1992. Για δέκα μέρες επισκεφθήκαμε το τρισένδοξο νησί σας από τη μία άκρη μέχρι την άλλη με επισκέψεις μας σε διάφορους αρχαιολογικούς κα ιστορικούς χώρους του. Θεωρώ ευτύχημα στη ζωή μας τη γνωριμία μας με τους αδελφούς Γιάννη (+), Μανόλη, Γιώργη Χαιρέτη και τις οικογένειές τους, όπου γνωρίσαμε για μία μέρα και βραδιά και ζήσαμε την πατροπαράδοτη κρητική φιλοξενία. Η επίσκεψη στο χωριό σας και το προσκύνημά μας στον ομώνυμο ιερό ναό και το σπήλαιο –αγίασμα του Αγίου σας, έμελλε να παίξει αποφασιστικό ρόλο στην περαιτέρω ζωή της οικογένειάς μας.
Το έτος 1866, ο καλόγερος κ. Σερπετσιδακης ,κρατησε τα λείψανα του Αγίου Μύρωνα ,τα όποια παρέδωσε στην αδελφή του την κ.Σερπετσιδακη και της ζήτησε να φυλαχθουν μεχρι να αποσιωπήσουν τα πράγματα καθώς την περίοδο εκείνη γινόταν μια από τις σημαντικότερες επαναστάσεις της Κρήτης για να ελευθερωθεί από τον τούρκικο ζυγό.
Η κυρία Σερπετζεδάκη είχε 4 παιδιά, ένα από τα οποία ο κ.Μιχάλης Σερπετζιδάκης ήταν πολύ κοντά στον θεό και την εκκλησία γι'άυτο το λόγο ανέθεσε σ΄εκείνον την συνέχεια της φύλαξης των λειψάνων του Αγιου. Ο ίδιος δεν επιθυμούσε τον έγγαμο βίο, κρατώντας σαν επτασφράγιστο μυστικό την επιθυμία της μητέρας του, δεν ομολόγησε σε κανέναν για τα Άγια λείψανα τα οποία είχε τοποθετήσει και κρύψει προσεκτικά σε ένα εικονοστάσι και είχε ζητήσει από όλους να διατηρούν το καντήλι πάντα αναμμένο.
Το σπήλαιο αυτό υπήρξε ο χώρος ασκήτευσης του Αγίου και συνδέεται άμεσα με ένα θαύμα ,το οποίο επιτέλεσε ο Άγιος Μύρωνας όταν ακόμα ήταν πρεσβύτερος.
Μια μέρα λοιπόν , λέει η παράδοση ,ερχόταν ένα λιοντάρι στο χωριό από το βόρειο μέρος. Οι κάτοικοι του άρχισαν να εγκαταλείπουν το χωριό. Ο Άγιος όμως, αφού προσευχήθηκε, το απολίθωσε και οι χριστιανοί γύρισαν στα σπίτια τους ευχαριστώντας τον θεό και τον Άγιο.
Σήμερα ακόμη φαίνεται η ουρά του λιονταριού στο βορειοδυτικό μέρος του χωριού και το κεφάλι του στο νοτιοδυτικό ,ακριβώς μέσα στη σπηλιά που τρέχει το Αγίασμα.